Τα κόμπλεξ και οι ανασφάλειες μας, όλους μας απασχολούν. Ακόμα, κι αν δεν έχουν απασχολήσει εμάς, τους ίδιους, σίγουρα θα έχουν απασχολήσει τους γύρω μας.
Εκείνο που διαφέρει, από άνθρωπο σε άνθρωπο, είναι ο αριθμός και το μέγεθος…
Κάποιοι είμαστε περισσότερο κομπλεξικοί και κάποιοι λιγότερο.
Η αλήθεια είναι πως για τη πλειοψηφία αυτών, ευθύνεται ο οικογενειακός μας κύκλος – κατά κύριο λόγο – και μεταγενέστερα, το σχολείο, οι φίλοι και οι σχέσεις μας.
Καθώς μεγαλώνουμε και δημιουργούμε τη δική μας προσωπικότητα, ακόμα και μία φράση που μπορεί να ακούσουμε από τους γονείς μας, την οποία εμείς θα ερμηνεύσουμε με το δικό μας τρόπο, αρκεί για τη δημιουργία ενός κόμπλεξ ή μιας ανασφάλειας.
Τα πρότυπα με τα οποία μεγαλώνουμε παίζουν σημαντικό ρόλο.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, πως είναι αδύνατο να βελτιώσουμε καταστάσεις, που υιοθετήσαμε άθελα μας! Η συμπεριφορά των γονιών μας, οι πράξεις τους απέναντί μας, αλλά και η μεταξύ τους σχέση, μας επηρεάζουν θέλοντας και μη, αφού βρισκόμαστε όλοι στον ίδιο χώρο και μάλιστα για πολλά χρόνια.
Η πρόκληση είναι, να αναγνωρίσουμε πραγματικά, τα κόμπλεξ μας και τις ανασφάλειες μας. Το ότι μπορεί απλά να τα γνωρίζουμε, δε συνεπάγεται απαραίτητα, ότι είμαστε σε θέση και να τα αντιμετωπίσουμε!
Θέλει κότσια για να τα δούμε κυριολεκτικά. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια να τα καταπολεμήσουμε! Χρειάζεται χρόνο και κόπο, γιατί δυστυχώς, ενώ δημιουργούνται εύκολα, αναγνωρίζονται και αποβάλλονται δύσκολα, και όχι από τη μια μέρα στην άλλη!
Θα βρεθούνε στο δρόμο μας άνθρωποι, οι οποίοι θα μας τονίσουν κάποια από αυτά…
Το αν θα τους ακούσουμε ή όχι, εξαρτάται από την δική μας ετοιμότητα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, να δεχτούμε όσα μας είπαν. Και μαντέψτε! Oι ανασφάλειες μας προβάλλονται συνήθως, όταν συναντάμε ανθρώπους με λιγότερες ανασφάλειες από εμάς! Όσο επιλέγουμε να συναναστρεφόμαστε με άτομα, περισσότερο ανασφαλή από τους ίδιους μας, τους εαυτούς, οι δικές μας ανασφάλειες κρύβονται πίσω από τις δικές τους! Με άλλα λόγια, δεν προλαβαίνουν να βγουν στην επιφάνεια…
Και όταν έρθει η ώρα για να βγουν στην επιφάνεια, δε θα πρέπει να τις φοβηθούμε και να τις αρνηθούμε.
Αν μας ενδιαφέρει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να απελευθερωθούμε, θα πρέπει να τις αντικρίσουμε. Καλύτερα να παραδεχτούμε τη στιγμή που νιώθουμε ανασφάλεια, παρά να προσπαθήσουμε να την κρύψουμε. Με το να φερόμαστε άσχημα, προκειμένου να μην την αντιμετωπίσουμε, όπως άλλωστε συμβαίνει τις περισσότερες φορές, οδηγούμαστε σε λανθασμένες συμπεριφορές και παρεξηγήσεις.
Οι περισσότερες ανασφάλειες εμφανίζονται συνήθως, όταν δε θέλουμε.
Εμφανίζονται σε σχέσεις που μας ενδιαφέρει να επενδύσουμε περισσότερο ή όταν νιώθουμε πιο έντονα συναισθήματα για κάποιον. Λογικό! Όταν ο άλλος δε μας ενδιαφέρει και τόσο, είμαστε πιο χαλαροί!
Ανακουφίζει να μιλάμε γι’ αυτές ανοιχτά, να τις παραδεχόμστε και να ψάχνουμε τρόπους να τις αντιμετωπίσουμε. Ακόμα πιο ανακουφιστικό είναι όταν βρίσκουμε ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι, να μας βοηθήσουν και να μας στηρίξουν σε αυτή τη διαδρομή, όπως θα τους στηρίξουμε και εμείς!
Όλοι έχουμε και όλοι θα συνεχίσουμε να έχουμε ανασφάλειες. Ίσως να μην τις επιλύσουμε τελείως και ποτέ.
Αξίζει όμως να προσπαθήσουμε, αν θέλουμε να επενδύσουμε περισσότερο στους εαυτούς μας και στις σχέσεις μας!
*Φωτογραφία από Jacqueline Day
2 thoughts on “Αχ αυτές οι ανασφάλειες !!”