Λοιπόν, θες να ακούσεις; Χθες σε σκεφτόμουν έντονα… πολύ έντονα! Τόσο έντονα που νόμιζα ότι θα εκραγεί το κεφάλι μου. Σαν αυτούς τους πονοκεφάλους που σε πιάνουν και τρελαίνεσαι.
Σκέφτηκα να στο πω… και μετά σκέφτηκα να σου πω τί; Όλα εκείνα που θα έπρεπε ήδη να ξέρεις; Κι όχι από μόνος σου. Να τα ξέρεις επειδή εγώ στα έδειξα, στα είπα κι εσύ τα ένιωσες!
Απέτυχα! Κι εγώ, κι εσύ!
Απέτυχε το εμείς μας, αφού τα μυαλά μας δεν κατάφεραν να συναντηθούν…
Τι νόημα έχει, λοιπόν, να στα πω όλα αυτά;
Κλείνω τα μάτια και κοιμάμαι. Ίσως το πρωί να τα έχω ξεχάσει…
