Αυτό το άρθρο γυροφέρνει στο μυαλό μου εδώ και δύο μήνες. Σήμερα όμως είπα πως δεν θα το αναβάλλω άλλο. Θα σταματησω οποιαδήποτε άλλη προτεραιότητα έχω για να το γράψω σήμερα. Σήμερα που μπορούν να το διαβάσουν και οι δύο!
Οι γονείς μας δεν είναι πάντα υπέροχοι. Ή μάλλον δεν θεωρούμε εμείς ότι είναι.Ή μπορεί και τα δύο. Οι σχέσεις μας, περνάνε από διάφορα στάδια, όπως ας πούμε στην εφηβεία που νιώθουμε να ασφυκτιούμε δίπλα τους και επιθυμούμε να ανεξαρτητοποιηθούμε, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Φυσικά και δεν αντιδρούμε όλοι το ίδιο. Κάποιοι κάνουμε την επανάσταση μας πιο έντονα, κι άλλοι πιο ταπεινά. Νομίζω πάντως ότι αργούμε να καταλάβουμε την αξία που έχουν στη ζωή μας. Δεν είναι τέλειοι και ούτε τα κάνουν όλα σωστά.
Στοπ! Τί γράφω; Είπα να μιλήσω για τους δικούς μου γονείς… Πάμε πάλι.
Δεν είστε τέλειοι και ούτε τα έχετε κάνει όλα σωστά. Τα κάνατε όμως, όπως πιστεύατε καλύτερα, προκειμένου να μας προστατεύσετε. Ίσως κάπου να μπερδευτήκατε και στην προσπάθεια αυτή να υπερβάλλατε και πάλι όμως τα κάνατε, όσο καλύτερα μπορούσατε.
Μπορεί να γκρινιάζετε κάποιες φορές και να μου σπάτε τα νεύρα, όμως κάθε φορά είστε εκεί για να με στηρίξετε, όπως μπορείτε. Πολλές φορές θα διαφωνήσουμε. Άλλες τόσες θα πάω κόντρα σε αυτά που μου λέτε. Όλες τις φορές, θα κάνω αυτό που θεωρώ καλύτερο για μένα, κι ας αντιτίθεται με αυτό που θεωρείτε εσεις, καλύτερο. Κι όμως μαντέψτε… ΕΣΕΙΣ με μάθατε έτσι! Εσείς μου δείξατε πού να βρίσκω τη δύναμη και να διεκδικώ ό,τι μου αξίζει.
Εσείς με μάθατε να διεκδικώ τα όνειρα μου, ακόμα κι όταν κανείς άλλος δεν πιστεύει σε αυτά!
Εσείς μου δείξατε το δρόμο κι όχι με τα λόγια σας, αλλά με τις πράξεις σας!
Εσείς με κάνατε να ονειρεύομαι μεγάλα όνειρα και να μην αρκούμαι στα φτωχά και στα μικρά, κι ας προσπαθείτε τώρα να μου τα μικρύνετε από το φόβο σας, μην αποτύχω… Το κάνετε διότι ξέρετε ότι δεν μασάω και θα συνεχίσω να μη μασάω και να μην τα παρατάω.
Θα εξακολουθώ να προσπαθώ και ας αποτυγχάνω. Το ξέρω ήδη, άλλοτε θα αποτύχω πολλές φορές κι άλλοτε λιγότερες. Στο τέλος όμως θα τα καταφέρω, να είστε σίγουροι. Πάντα τα καταφέρνω και τότε συνειδητοποιείτε κι εσείς ότι τίποτα δεν με σταματάει.
Έχουμε ζήσει πολλές καλές στιγμές κι άλλες τόσες, λιγότερο καλές, αυτό όμως δεν σας κάνει λιγότερο υπέροχους στα μάτια μου. Κι ακόμα κι αν χάνομαι καθημερινά στις υποχρεώσεις μου και απομακρύνομαι όταν θέλω το χρόνο μου και το χώρο μου, δεν σημαίνει ότι σας αγαπάω λιγότερο ή ότι ξεχνάω ποιοι είστε!
Πάντα θα υπάρχει κάτι, – είτε μικρό, είτε μεγάλο, – που θα μου θυμίζει πόσο υπέροχοι είστε. Κι αν κάποιος με ρωτούσε αν ξαναγεννιόμουν, τί γονείς θα επέλεγα, θα του απαντούσα ακριβώς τους ίδιους!
Γιατί αν είχα γεννηθεί από άλλους, θα ήμουν σίγουρα αλλιώς. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα ή χερότερα, θα ήταν όμως αλλιώς! Το μόνο σίγουρο είναι, ότι τώρα κουβαλάω πολλούς θησαυρούς, τους οποίους ανακάλυψα μέσα από εσάς και μέσα από αυτό το μονοπάτι και πιστέψτε με, δεν θα ήθελα να τους χάσω! Με έχουν κάνει πραγματικά πολύ πλούσια.
Σας ευχαριστω για όλα – και για τα καλά και για τα άσχημα.
Με αγάπη.
*Φωτογραφία από Mike Scheid
