Γιατί μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται τόσο να εκφραστούν; Γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να μιλήσουμε;
Οι λέξεις από μόνες τους είναι άκακες, απλά παίρνουν μεγαλύτερη έκταση, γιατί εμείς τους τη δίνουμε!
Χρειάζεται να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, για να βγούμε μπροστά και να μιλήσουμε και για να εκφράσουμε όσα κρατάμε μέσα μας! Ας σκεφτούμε όμως…
Πόσο κακό μπορεί να κρύβουν μερικές λεξούλες;
Λεξούλες που εκφράζουν όλα όσα κρατάμε μέσα μας και που μόλις τις ξεστομίσουμε, ξαφνικά νιώθουμε ελαφρύτεροι! Eίναι όλα μέσα στο μυαλό μας, κρυμμένα στις δικές μας ανασφάλειες και αυτές είναι που πρέπει να προσπεράσουμε! Έχουν υπάρξει φορές, που ενώ είμαστε αποφασισμένοι να μιλήσουμε, κολλάμε και δεν το κάνουμε. Ή ακόμα χειρότερα, λέμε κάτι άλλο, από εκείνο που πραγματικά είχαμε στο μυαλό μας!
Και τί καταφέρνουμε τελικά;
Δημιουργούμε έναν κυκεώνα ατελείωτων παρεξηγήσεων κι όσο προσπαθούμε να λύσουμε το κουβάρι, τόσο το μπερδεύουμε πιο πολύ! Κι όλα αυτά για ποιο λόγο; Επειδή φοβηθήκαμε μερικές λέξεις!
Ίσως κάποιες φορές να φοβόμαστε και την αντίδραση του άλλου! Και θα σας ρωτήσω για ποιο λόγο δίνουμε τόση πολλή σημασία στην αντίδραση κάποιου άλλου; Ας δώσουμε καλύτερα σημασία στον εαυτό μας! Ας δώσουμε σημασία σε αυτά που έχουμε μέσα μας και μην τα κρατάμε! Τα συναισθήματά μας είναι πιο σημαντικά, από το πώς θα αντιδράσει ο άλλος και οφείλουμε να τα υπολογίζουμε!
Οι άνθρωποι γινόμαστε κότες όταν πάμε να ξεστομίσουμε μεγάλες αλήθειες
Είναι λες και οι λέξεις εναντιώνονται! Λες και μας κοιτάζουν κατάματα, τρέμοντας μην τυχόν και τις χρησιμοποιήσουμε! Κι εμείς υποχωρούμε! Κάνουμε πίσω δείχνοντας το φόβο μας!
Mα πώς επιτρέπουμε σε απλές λέξεις να μας μεταμορφώνουν σε δειλούς; Μιλήστε, λοιπόν! Βρείτε άλλα σημεία στη ζωή σας, στα οποία δεν δειλιάσατε! Άλλα σημεία, στα οποία, θαυμάσατε τον εαυτό σας για το δυναμισμό σας! Δεν μπορεί να μην υπάρχει έστω ούτε ένα… Και πάνω σε αυτό θυμηθείτε πόσο άκακες είναι μερικές λέξεις και τελικά πόσο πιο απλό να τις ξεστομίσουμε! Δεν έχετε φοβηθεί σε άλλες καταστάσεις και κολλήσατε εδώ;
Και εννοείται πως η αντίδραση του άλλου μπορεί να μην είναι η αναμενόμενη, τί μας νοιάζει όμως; Το σημαντικό είναι το βάρος που θα έχει φύγει από μέσα μας. Σημαντικό είναι το πόσο καλύτερα θα αισθανθούμε εμείς! Το πόσο πιο εύκολα θα κλείσουμε ανοιχτά κεφάλαια, επειδή τόσο καιρό δεν λέγαμε, τα όσα θέλαμε!
Κι έτσι μαθαίνουμε να προχωράμε με το κεφάλι ψηλά!
Μαθαίνουμε να μιλάμε! Να μη δειλάζουμε και να μη φοβόμαστε να μιλήσουμε! Μαθαίνουμε να εκφραζόμαστε, να εναντιωνόμαστε εμείς στις λέξεις και να μην τις φοβόμαστε! Και την πρώτη φορά που θα το τολμήσουμε, ας πούμε και ένα μπράβο στον εαυτό μας που τα κατάφερε και βγήκε από το καβούκι του!
Κάθε αρχή και δύσκολη! Αυτό που θα εισπράξουμε όμως έπειτα, αξίζει όλα τα ζόρια της στιγμής! Αξίζει την ηρεμία της ψυχής, γιατί όταν μιλάμε, η ψυχή ηρεμεί!
*Φωτογραφία από Kristina Flour
