Γυάλινες ψυχές

Πόσες φορές πληγώθηκες; Θυμάσαι; Μέτρα!

Αν δεν έχεις να μετρήσεις, τότε μάλλον δεν έχεις μάθει.

Αν πάλι χάσεις το μέτρημα, δεν πειράζει! 

Σημαίνει ότι έζησες, αγάπησες, πόνεσες…  Γλίτωσες και δεν μετατράπηκες σε εύθραυστη γυάλινη ψυχή.

Τα δάκρυα είναι λύτρωση.

Μην τα φοβάσαι! Σε λυτρώνουν από τον πόνο που σε κατασπαράζει, σε σώζουν!Έτσι εκφράζεται η ψυχή.

Ο πόνος σού τρώει τη ψυχή, μέρα με τη μέρα, μασουλάει, απλώνεται σε όλο σου το είναι και αν δε τον αφήσεις να εκδηλωθεί, χειροτερεύει. Μην τον θάβεις μέσα σου, άστον ελεύθερο να βγει, να πετάξει. Εξάλλου δε μένει για πάντα. Πηγαινοέρχεται, σήμερα, αύριο… Φεύγει και ξανάρχεται από άλλη αιτία, με την ίδια μορφή. Γιατί ο πόνος είναι πόνος και όταν πονάς, η ψυχή σου υποφέρει, ματώνει.

Μην προσπαθείς να προστατευτείς χτίζοντας ασπίδες. Όσο πιο πολλές ασπίδες φτιάχνεις, τόσο λιγότερο ζεις. Δεν το καταλαβαίνεις αλλά έτσι γίνεται! Χάνεσαι, σκληραίνεις και γίνεσαι λιγότερο ανθρώπινος!

Ο πόνος σε αλλάζει και πρέπει να σε αλλάξει, αλλά προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο.

Μην κλείνεσαι, μη γίνεσαι δύσπιστος. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο. Το πιθανότερο είναι ότι θα πονέσεις ξανά, εε και; Πιο πολλά αντέχεις λυγίζοντας, παρά με το να στέκεσαι δύσκαμπτος ή και άκαμπτος. 

Μη γίνεσαι γυάλινος. Μην κρύβεις αυτά που αισθάνεσαι και μη φοβάσαι να τα εκδηλώσεις ξανά! Μην μετατρέπεσαι σε εύθραυστη γυάλινη ψυχή. Μη ξεχνάς, να θυμάσαι να ζεις! Και μέσα από το πόνο ζεις, μαθαίνεις, αλλάζεις! Πρόσεχε όμως την αλλοίωση. Μη φτάσεις στο σημείο να παραμορφωθείς, να αγριέψεις!

Οι περισσότεροι γίνονται αγρίμια, μετατρέπονται σε κάτι άλλο. Και αυτή τη μεταμόρφωση δεν την αντιλάμβανονται εύκολα! Τη κουβαλάνε μαζί τους, σαν καμπούρα και κάθε φορά, την ξεφορτώνουν στην επόμενη στάση, μέχρι να τη ξαναπάρουν μαζί τους ή να τη φορτώσουν σε άλλον. Συνήθως έτσι πάει… Φορτώνουμε ο ένας, την καμπούρα μας, στον άλλον και φεύγοντας μπορεί να πάρουμε κατα λάθος μαζί τη δική του!

Ξέρω ότι στη πράξη είναι αλλιώς.  Μην αφήνεις όμως τη ψυχή σου να σαπίζει, να μη ζει. Μεγάλη αδικία να στερείς από τον εαυτό σου το καινούριο, το διαφορετικό, το απρόσμενο και ο πόνος είναι απρόσμενος! Χτυπάει ξαφνικά και σε βγάζει από τα νερά σου. Σε παρασύρει. Σε τρομάζει, γιατί δε γνωρίζεις από πριν πόσο θα κρατήσει, εε και;

Δεν είμαστε αύθραυστοι και καλά θα κανουμε να πάψουμε να προσπαθούμε να μεταμορφωνόμαστε σε γυάλινες ψυχές!