Να συναντηθούν τα μυαλά μας! Αν δεν τα καταφέρουν, όσο καλή σωματική χημεία και να υπάρχει, αν μαζί με τα σώματα δεν κουμπώσουν και τα μυαλά, ξέχασέ το! Πικρό αλλά αληθινό!
Η εγκεφαλική επαφή βρε παιδί μου… Πώς το λένε; Να σε θέλει και το μυαλό μου, αυτό είναι η αρχή και το τέλος, τέλος! Ας μιλάνε όλοι μόνο για σώματα που κουμπώνουν… Χωρίς το μυαλό, θα ξεκουμπώσουν μια μέρα! Θα βαρεθούν και θα θέλουν να αλλάξουν!
Θα νιώθουν ότι κάτι λείπει.
Κάτι δε θα είναι πλέον αρκετό. Όλα θα μοιάζουν ανιαρά και αδιάφορα! Θα λείπει η ουσία, η κοινή διαδρομή των μυαλών μας, η προέκτασή μας! Χωρίς αυτήν, πώς να κρατήσουμε και για ποιο λόγο άλλωστε; Λείπει αυτό που θα μας πήγαινε πιο πέρα!
Όσοι το έχουμε ζήσει, ξέρουμε πως είναι αλλιώς! Δε συγκρίνεται με κάτι άλλο! Αυτό συμβάλλει στη διατήρησή μας. Αυτό μας κάνει σέξυ και να γουστάρουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό το σασπένς όταν παίζουν τα μυαλά μας μεταξύ τους κι εμείς τρελαινόμαστε, θολώνουμε, θέλουμε κι άλλο!
Να συναντιούνται τα μυαλά μας, λοιπόν! Και μέσα από τέτοιες συναντήσεις να δημιουργούνται μαρτύρια και εκρήξεις!
Κι αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον στο όλο στόρυ. Αυτό προκαλεί τη σπίθα. Αυτό μας κρατάει ενεργούς και στην τσίτα! Κάπως έτσι γυρνάνε τα μικρά λαμπάκια του μυαλού, παίρνουν μπροστά και χτυπάνε κόκκινο! Κόκκινο στο φουλ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το κόκκινο χρώμα ανοίγει την όρεξη. Κάθε είδους όρεξη! Ναι, γι’αυτό και οι αλυσίδες fast food έχουν κόκκινα λογότυπα. Χα! Το ξέρατε;
Και δε ξέρω, αν τελικά ο έρωτας περνάει από το στομάχι – όπως λένε οι άλλοι, ξέρω όμως πως αν δεν περάσει από το μυαλό, σβήνει!
Να σε θέλει το μυαλό μου, λοιπόν, όσο και το κορμί μου… Αυτό! Μόνο αυτό!
*Φωτογραφία από freestocks
4 thoughts on “Να σε θέλει και το μυαλό μου!”