Κι έτσι απλά συνέβη… Ο έρωτας μου για σένα, μου τελείωσε.
Λυπάμαι, δεν το ήθελα. Ήθελα το “για πάντα”! Αυτό το “για πάντα” που βλέπεις στις ταινίες ή μάλλον που φαντάζεσαι, γιατί η αλήθεια είναι ότι το παρακάτω δεν το βλέπουμε ποτέ!
Οι περισσότερες τελειώνουν στο happy ending και το μετά, εννοείται ότι θα είναι ευχάριστο και ευτυχισμένο! Είναι λες και έχουν βγει από μια άλλη πραγματικότητα, ενός άλλου πλανήτη. Στη Γη που ζω εγώ, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει, όσο κινηματογραφικά κι αν εξελίσσονται κάποια πράγματα!
Για ποιο λόγο να εννοείται άλλωστε, το happy ending; Πώς εννοείται; Στην πραγματική ζωή, τίποτα δεν εννοείται και τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Πρέπει κάποια στιγμή, να βγει μια ταινία που να δείχνει βαθύτερες αλήθειες.
Να δείχνει εγωισμούς, τσακωμούς, καθημερινές τριβές, ζήλειες, ανασφάλειες. Να δείχνει όσα βιώνουμε, μέχρι να μάθουμε να αγαπάμε. Να δείχνει όλα τα στάδια από τα οποία περνάμε, και συνεχίζουμε να περνάμε, στην προσπάθεια μας να επικοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι σχέσεις που φαίνεται ότι θα μπορούσαν να κρατήσουν για πάντα, ξέρεις από πόσες φουρτούνες έχουν περάσει;
Το πάλεψαν και το παλεύουν όμως ακόμα, γιατί υπάρχει αγάπη και θέλουν να προσπαθούν μαζί! Υπάρχει αυτογνωσία κι από τις δύο πλευρές. Βλέπουν τα λάθη τους μαζί. Εμείς τα βλέπαμε χώρια! Αυτό έλειπε από έμας.
Ο εγωισμός και οι ανασφάλειες, δεν είναι κάτι απλό για να ξεπεραστούν.
Θέλουν πολύ χρόνο στην πράξη, κι όχι στη θεωρία. Κι εμείς στην θεωρία διαθέταμε άπειρο χρόνο, στην πράξη είχαμε ελλείψεις! Ελλείψεις, τις οποίες ούτε καλύψαμε, ούτε συμπληρώσαμε.
Δεν ήθελα να μου τελειώσει. Tο ξέρεις, έτσι δεν είναι; Το ένιωθες άλλωστε! Προσπάθησα πολύ για να μην ξενερώσω, ώσπου μια μέρα συνέβη. Δεν ξέρω αν έγινε σταδιακά ή απότομα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο έρωτας, μου τελείωσε.
Μου τελείωσε και μπαίνει τελεία. Ούτε αποσιωπητικά, ούτε ερωτηματικό. Δεν αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο, εμείς οι δύο να υπάρξουμε ξανά. Δεν το αφήνω για μένα. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη, πρώτα απέναντι στον εαυτό μου κι ύστερα σε σένα.
Μη με κατηγορείς! Ή μάλλον αν θες, κατηγόρησέ με! Δεν με πειράζει. Ανεξάρτητα από τί λέμε και οι δύο ξέρουμε την αλήθεια, έτσι δεν είναι;
Την αλήθεια που αλλάζει οπτική, ανάλογα με τα μάτια που την κοιτούν!
*Φωτογραφία από Jade
