Αν έλεγα αυτά που νιώθω χωρίς να τα φιλτράρω, δεν θα ξαναμιλούσα με πολλούς, ούτε στα όνειρά μου. Εννοείται πως λέω τα όσα νιώθω, απλώς τα φιλτράρω κάπως, γιατί όταν η υπομονή εξαντλείται, τα πράγματα διογκώνονται!
Κάπως έτσι εξαντλήθηκε και η υπομονή μου μαζί του.
Παρόλ’ αυτά, δεν εκφράστηκα ακριβώς όπως θα ήθελα. Τα λόγια μου προσπάθησα να τα φιλτράρω, πριν τα ξεστομίσω. Το έκανα κυρίως για μένα. Δεν θα μου ταίριαζε να τα ξεστομίσω αλλιώς, όσο κι αν τα ένιωθα έτσι.
Μου ταίριαζε όμως να τα δείξω. Έτσι αφού τα ξεστόμισα με το γάντι, η συμπεριφορά μου έπειτα, τα συμπλήρωσε κιόλας. Απορώ κι εγώ όμως πως κρατήθηκα τότε. Κρατήθηκα και δεν του απάντησα ότι δεν είχε κότσια. Ότι δεν μπορούσε να βρει τα κότσια να με αντιμετωπίσει face to face, κοιτώντας με στα μάτια! Να μιλήσει ντόμπρα και ξεκάθαρα.
Δεν του είπα ποτέ τι τον θεώρησα τελικά… και μη βιαστείς να μαντέψεις! Δεν τον θεώρησα μαλάκα, παρόλο που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, για να κερδίσει επάξια τον τίτλο! Τον θεώρησα άνθρωπο κακής ποιότητας.
Τον θεώρησα ανέντιμο και ανασφαλή.
Άνθρωπο που δεν ξεκαθαρίζει ούτε τη θέση του, ούτε τις καταστάσεις και αφήνει επίτηδες τα πράγματα να αιωρούνται για να δημιουργεί εντυπώσεις, προσπαθώντας έτσι να χειριστεί τους άλλους. Να τους γεμίζει αναπάντητα ερωτηματικά και να αφήνει το δήθεν μυστήριο να πλανάται στον αέρα!
Δεν παραδέχεται όσα έχει πει, δεν απαντάει ποτέ ευθέως σε μια ερώτηση και εννοείται πως δεν τηρεί τις υποσχέσεις του. Πετάει το μπαλάκι της ευθύνης από πάνω του, για να μην έχει τύψεις και να είναι εντάξει με την πάρτη του.
Κατηγορεί τους άλλους για εγωισμό, χωρίς να κοιτάζει μέσα του. Βρίσκει συνεχώς δικαιολογίες για να αποφύγει να μιλήσει κι όταν επιτέλους μιλήσει, μιλάει με ασάφειες.
Αυτά, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, δεν τα εξέφρασα ποτέ με αυτόν τον τρόπο! Δεν τα εξέφρασα γιατί δεν ήθελα να τον μειώσω. Πιστεύω όμως πως η συμπεριφορά μου, στο τέλος, τα έδειξε. Και ξέρω ότι αυτό ήταν τελικά που ενόχλησε περισσότερο από το να τα έλεγα.
Και off the record – γιατί ούτε αυτό το είπα ποτέ -, από εκείνον δεν περίμενα μετριότητες! Τον είχα πολύ ψηλά… τόσο, που αν μπορούσε να φανταστεί, θα υπέφερε από υψοφοβία!
Απογοητεύτηκα όταν σταμάτησα να τον εμπιστεύομαι.
Απογοητεύτηκα όταν άρχισα να παρατηρώ τη συμπεριφορά του. Όταν έψαχνα να βρω κάποια δόση αλήθειας και διαπίστωσα πως δεν είχαν μείνει πολλά περιθώρια πια.
Φεύγοντας, του είπα μόνο ότι με στενοχώρησε και ότι αν με είχε καταλάβει, θα με είχε αντιμετωπίσει και διαφορετικά.
Σε αυτά τα δύο στάθηκα και διέγραψα τα “Σ’αγαπώ του”! Γιατί για μένα, όταν αγαπάς – έστω και φιλικά – δεν φέρεσαι έτσι!
Και τώρα; Στα επόμενα με υγεία!
*Φωτογραφία από Joey Nicotra