ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ

Να κυνηγάμε τα όνειρά μας ΟΛΟΙ

να κυνηγάμε τα όνειρα μας όλοι

Κλείσιμο έτους και απολογισμοί!

Πόσοι από εμάς κυνήγησαν κάτι που ήθελαν και πόσοι το ανέβαλαν; Πόσοι είχαν δίπλα τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτούς και τους στήριξαν; Κυνηγάμε τα όνειρα μας όλοι;

Πόσοι γονείς στήριξαν και στηρίζουν τα όνειρα των παιδιών τους;

Κι όχι οικονομικά, αλλά ψυχολογικά. Πόσοι είναι εκείνοι που δεν θα προσπαθήσουν να φέρουν εμπόδια; Πόσοι θα εστιάσουν στα αρνητικά και θα σταθούν δίπλα τους με υπομονή και επιμονή; Διατεθειμένοι να τα στηρίξουν και ηθικά και ψυχολογικά!

Πόσοι είναι εκείνοι που θυμούνται τον εαυτό τους να αγωνίζεται μόνος;

Ποιοι θυμούνται τους γονείς τους, όχι μόνο να μην τους στηρίζουν, αλλά να τους σπρώχνουν πιο μακριά από το κυνήγι των ονείρων τους, υποστηρίζοντας πως δεν είναι ικανοί για ένα τέτοιο ταξίδι;

Πόσοι είναι εκείνοι που σπρώχνουν τα παιδιά τους στο κυνήγι των δικών τους απωθημένων, πιστεύοντας πως αυτό είναι το καλύτερο για εκείνα;

Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκει ο καθένας από εσάς που διαβάζει αυτό το άρθρο. 

Ευχή μου είναι, η πλειοψηφία να ανήκει στις κατηγορίες, που πήραν στήριξη και δίνουν και οι ίδιοι με τη σειρά τους, στα δικά τους παιδιά. Ευχή μου είναι να κυνηγάμε τα όνειρα μας όλοι. Αν αναρωτιέστε πού ανήκω εγώ, θα σας πω πολύ απλά, πως οι γονείς μου πίστευαν και πιστεύουν στα όνειρα που είχαν εκείνοι για εμένα! Όνειρα πολύ διαφορετικά από αυτά που είχα και έχω εγώ, για τον εαυτό μου!

Είναι κρίμα οι γονείς να έχουν φτωχά και συντηρητικά όνειρα για τα παιδιά τους.

Είναι κρίμα να μην μπορούν να αντιληφθούν τις δυνατότητες και τις προτεραιότητες των παιδιών τους, στηρίζοντάς τες. Να τους κόβουν τα φτερά συνέχεια, προσπαθώντας να τα προσγειώσουν. Είναι άδικο να παλεύουν τα παιδιά μόνα τους κι ενώ κυνηγάνε τα δικά τους θέλω, να έρχονται αντιμέτωπα με τα απραγματοποίητα θέλω των γονιών τους.

Πολλές φορές συναντάω ανθρώπους που είχαν κάποτε μεγάλα όνειρα και κάποιος τους έκοψε τη φόρα να τα διεκδικήσουν. Φορτώθηκαν την αποτυχία άλλων, θεωρώντας τον εαυτό τους αποτυχημένο κι έτσι εγκατέλειψαν κάθε ίχνος δικής τους προσπάθειας. Κουβαλάνε τις αρνητικές πεποιθήσεις εκείνων που δεν τα κατάφεραν, αγνοώντας τις δικές τους δυνατότητες.

Υπάρχουν άνθρωποι που πεισμώνουν, όταν οι άλλοι δεν τους στηρίζουν και άνθρωποι που όταν τους κόβουν τα φτερά, απογοητεύονται.

Είναι άδικο όμως να μην διεκδικούμε κάτι, απλά και μόνο επειδή κάποιος μας απέτρεψε και δεν πίστεψε σε εμάς. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα από εμάς για το τί είμαστε διατεθειμένοι να κυνηγήσουμε!

Υπάρχουν γονείς που σπρώχνουν τα παιδιά τους να πετάξουν στον ουρανό, κι άλλοι που προτιμούν να τα κάνουν να βαδίζουν στη γη. Η γη προσφέρει σταθερότητα και ο ουρανός επιφυλάσσει εκπλήξεις. Το ερώτημα είναι πού αξίζει να βρίσκόμαστε και τί νόημα έχει η ζωή στη γη, αν δεν δοκιμάσουμε να πετάξουμε;

Και τελικά, πόσοι από εμάς κυνηγήσαμε κάτι που θέλαμε μέσα στο προηγούμενο έτος; Κι αν δεν το πετύχαμε δεν πειράζει… Υπάρχει και το επόμενο που μπαίνει σε λίγες μέρες! Σημασία έχει να μην εγκαταλείπουμε γιατί τα όνειρα πραγματοποιούνται! 

Ας κυνηγάμε τα όνειρά μας όλοι!

*Φωτογραφία από  Sharon McCutcheon

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *