Από μικρή μου κέντριζαν το ενδιαφέρον, οι απλοί άνθρωποι!
Εκείνοι που δεν χρειάζονται φρου φρου και αρώματα, για να εντυπωσιάσουν.
Εκείνοι που έλκονται από την ειλικρίνεια.
Εκείνοι που δεν αλλάζουν συμπεριφορά, όταν αποκτήσουν αυτό που θέλουν!
Εκείνοι που θα σου πουν λίγες κουβέντες, γεμάτες νόημα και θα σε κάνουν να αναθεωρήσεις πολλά!
Εκείνοι που σκέφτονται απλά και δεν σε μπερδεύουν! Η σκέψη τους είναι το ίδιο απλή και ξεκάθαρη, όσο και οι ίδιοι.
Εκείνοι που περπατάνε ανάλαφρα κι όχι επιτηδευμένα!
Εκείνοι που σου μιλάνε και σε κοιτάζουν απλά και ήρεμα στα μάτια, προσπαθώντας να σε γαληνέψουν!
Εκείνοι που θα σε ακούσουν υπομονετικά, όση ώρα μιλάς και στο τέλος θα σου δώσουν την πιο απλή συμβουλή, που θα σε κάνει να απορήσεις!
Εκείνοι που τους λες ευχαριστώ και σου σηκώνουν ταπεινά τους ώμους, θεωρώντας πως δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο για να σε βοηθήσουν.
Εκείνοι που λένε τη γνώμη τους, όταν τους ρωτήσεις χωρίς καμία έπαρση!
Εκείνοι που παραδέχονται τα λάθη τους, το δίκιο κάποιου άλλου και ζητάνε συγγνώμη.
Εκείνοι που στέκονται δίπλα σου αθόρυβα και περιμένουν να τους αντιληφθείς, χωρίς να προσπαθήσουν, να τραβήξουν την προσοχή σου!
Εκείνοι οι απλοί άνθρωποι, που έχω διαπιστώσει τελικά, ότι κρύβουν και τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Ξέρεις πώς τους αναγνωρίζεις; Δίπλα τους ηρεμείς και διαρκώς χαμογελάς!
*Φωτογραφία από Tyler Nix