Φορές που θέλεις να ουρλιάξεις με όλη σου τη δύναμη, μήπως και σε ακούσουν. Το ξανασκέφτεσαι όμως και καταλήγεις να σωπάσεις. Φωνάζεις να ακούσουν τη σιωπή σου… Έτσι βουβά, μήπως και σε καταλάβουν περισσότερο.
Αν την ακούσουν δε θα χάσουν! Θελεις να την ακούσουν όπως προσπαθείς, να ακούσεις και εσύ τη δική τους.
Οι σιωπές μιλάνε, ψιθυρίζουν. Δε χρειάζεται πάντα να ουρλιάζεις. Μερικές φορές και δίκιο να έχεις, χάνεται μέσα στα ουρλιαχτά σου. Σωπαίνοντας, τους δίνεις χρόνο να αντιληφθούν αυτά που θες να πεις. Γι’ αυτό είναι καλό κάποιες φορές να σωπαίνεις.
Μην τρομάζεις! Δεν είναι κακό να μη μιλάς, ούτε σημαίνει ότι δεν ταιριάζεις με τον άλλον, απλά αφουγκράζεστε.
Εμπιστεύσου τη σιωπή. Δώσε χώρο και άκουσε την. Διώξε την ανασφάλεια που σου προκαλεί. Νιώσε άνετα μαζί της. Προσπάθησε να καταλάβεις, να αισθανθείς, να νιώσεις τι σου λέει. Κάποιες φορές λέει περισσότερα ακόμα από ό,τι κι εσύ ο ίδιος!
Μάθε λοιπόν να ακους τη σιωπή, τη δική σου, των άλλων. Μάθε να την ερμηνεύεις σωστά, να μην την παρεξηγείς, να μην την μπερδεύεις με την αδιαφορία! Οι άνθρωποι μερικές φορές σωπαίνουν κι όταν δεν έχουν κάτι άλλο να πουν κι οχι απαραίτητα επειδή αδιαφορούν.
*Φωτογραφία από Andraz Lazic
One thought on “Άκου τη σιωπή”