ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Πριν και μετά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Αν ξυπνούσαμε ένα πρωί και διαπιστώναμε ότι ο λογαριασμός μας στο facebook/ instagram/ twitter κ.τ.λ.  δεν υπάρχει πια, τι θα επικρατούσε άραγε;

α) Πανικός

β) Δε θα μας ένοιαζε καθόλου

γ) Θα προσπαθούσαμε απεγνωσμένα να το ανακτήσουμε ή να δημιουργήσουμε άμεσα καινούριο λογαριασμό

Η αλήθεια είναι, πως όλα αυτά τα μέσα σε μερικά θέματα, μας έχουν διευκολύνει πολύ.

Ήρθαμε σε επαφή με παλιούς μας συμμαθητές, με φίλους που χαθήκαμε  ξαφνικά και δεν μπορούσαμε να βρούμε.  Μπορούμε να διαφημίζουμε άμεσα και δωρεάν την επιχείρηση μας, τα προϊόντα μας. Μας επιτρέπουν να διευρύνουμε τους πελάτες μας, να δημιουργούμε γκρουπ και να επικοινωνούμε πολύ γρήγορα με όλους στέλνοντας ένα απλό chat.

Από την άλλη όμως, έχουν αρχίσει να μετατρέπονται και σε πολύ κακή συνήθεια!

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης έρευνας του WesternUniversity, 1 στους 11 ανθρώπους παγκοσμίως έχει λογαριασμό στο facebook. Οι 9 στους 10 χρήστες το χρησιμοποιούν, για να παρακολουθούν το προφίλ των πρώην συντρόφων τους!

Mεγάλο ποσοστό επίσης, εισέρχεται κατευθείαν στο προφίλ των πρώην του – αφού έχει βρει τρόπους να υποκλέπτει τον κωδικό  –   ψαχουλεύοντας έτσι για ύποπτα μηνύματα ή νέες σχέσεις. Και για να μην πάμε μακριά, όλοι θα έχουμε από μια περίπτωση στο περιβάλλον μας, των οποίων η σχέση χάλασε, επειδή ο ένας από τους δύο, ανακάλυψε κάτι ύποπτο στο facebook του άλλου.

Το πιο τραγικό όμως είναι, πως όλα αυτά τα μέσα ” κοινωνικής δικτύωσης”, μας έχουν απομακρύνει από την προσωπική επαφή.

Πολλές φορές, θα τύχει να βρεθούμε ανάμεσα σε παρέες, στις οποίες οι περισσότεροι θα  ασχολούνται συνεχώς με το smartphone τους. Οι έφηβοι και οι νέοι προτιμούν πλέον, να φλερτάρουν μέσω διαδικτύου και όχι face to face.

Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο, χειροτερεύει όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να χάνεται η μαγεία της επαφής, του αγγίγματος και η σημασία του αληθινού φλερτ! Γινόμαστε πιο απόμακροι, πιο κενοί, πιο μοναχικοί. Βρίσκουμε πλέον ενδιαφέρον στο να παρακολουθούμε τις ζωές των άλλων, αντί να πρωταγωνιστούμε στη δική μας.

Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν, μανιωδώς, να αυξήσουν τους φίλους τους από 100 σε 1000 και περιμένουν πώς και πώς να γεμίσει ο τοίχος τους με ευχές τη μέρα των γενεθλίων τους, και μετράνε likes.

Πραγματικά, ποια είναι η αληθινή χαρά; Να σε πάρουν τηλέφωνο πέντε φίλοι να σου ευχηθούν από καρδιάς ή να γράψουν 100 άτομα τυπικές ευχές στον τοίχο σου; Και μήπως τελικά μέσα από όλα αυτά χάνουμε το νόημα;

Η γενιά μoυ, ήταν από τις τελευταίες που πρόλαβε να ζήσει για λίγο χωρίς όλα αυτά και γνωρίζει τη διαφορά!

Ήταν η γενιά που μεγάλωσε, – τουλάχιστον στα χρόνια του δημοτικού, – χωρίς κινητό. Η γενιά, που αν ο άλλος δεν ήταν σπίτι, δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις μαζί του και άφηνες μήνυμα να σε καλέσει όταν επιστρέψει. Φυσικά, αν ξεχνούσαν να του μεταφέρουν το μήνυμα σου, δεν σε έπαιρνε τηλέφωνο ποτέ!

Η γενιά, που έδινε ραντεβού στο παρκάκι και δεν ήξερε αν ο άλλος θα καθυστερήσει και πόσο. Η γενιά που φλέρταρε face to face, η γενιά που έβγαινε βόλτα και έλεγε απλά τι ώρα θα επιστρέψει. Και αν… καθυστερούσε λίγο, έζωναν τα φίδια τους γονείς, αφού δεν υπήρχε το κινητό για να επικοινωνήσουν.

Και τώρα; Ξεχνάμε μια μέρα το κινητό μας και νιώθουμε σαν ανάπηροι, λες και δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς αυτό. Κι όμως… μπορούμε και τώρα, όπως μπορούσαμε και τότε. Κι αν ένα πρωί, εξαφανίζονταν οι λογαριασμοί μας από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εμείς που μεγαλώσαμε χωρίς αυτά, ίσως και να μη δίναμε τόση σημασία. Όσοι δεν πρόλαβαν όμως να γνωρίσουν αυτό τον κόσμο, δεν μπορούν και να τον φανταστούν!

Και εννοείται πως είναι προσωπικό το πόσο επιλέγει ο καθένας μας να τα χρησιμοποιεί και σε τι βαθμό τα βάζει στη ζωή του, ας μη ξεχνάμε όμως το ρητό «μέτρον άριστον» και ας θυμόμαστε που και που, – τουλάχιστον εμείς – πως ήμασταν κάποτε… χωρίς αυτά!

*Φωτογραφία από Adem AY 

Related Posts

One thought on “Πριν και μετά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *